Onderweg naar Leh

Veilig aangekomen in Chennai voel ik me weer helemaal thuis. De enorme mensentroom en het veelzijdige eten in India zijn echt weer welkom. In Sri Lanka heb ik online alvast treinkaartjes geboekt naar Delhi. Ik kom om 3 uur aan in Chennai en even ben ik bang dat ik het land niet inkom. Bij immigratie moet ik uitleggen waarom ik weg ben geweest, wat ik nu van plan ben om te doen in India en waar ik overnacht. Dat is een beetje lastig omdat ik die avond vertrek met een trein die 36 uur onderweg is. Na een momentje stilte van de man in kantoor worden de gegevens van het treinticket maar overgenomen.

Nog snel pinnen, eten, water en wisselgeld halen voor onderweg en we kunnen de trein in. Elke 3 minuten komt er wel iemand langs met iets te eten, koude drankjes of lekkere hete chai. Overdag komen er allemaal mensen de trein in om je dingen te verkopen. Van plastic sleutelhangers tot gouden kettingen. De 36 uur lijkt zo voorbij te gaan. Vanaf New Delhi station pak ik een trein naar Chandigarg. Als ik 3 uur in de trein zit vertelt iemand dat de trein waar ik nu inzit helemaal niet naar Chandigarg gaat maar naar Amritsar. Ik stap uit en vraag aan een aantal mensen waar de trein naar Chandigarg gaat. Na veel verwarring, iemand vinden die een beetje engels spreekt is lastig, blijkt dat alleen de laatste 5 coupees vertrekken naar Chandigarg. Een paar minuten later sta ik opgepropt in de coupe voor gehandicapten tussen een groep rijke vrouwen die alle zitplaatsen innemen, een bejaard stel dat daardoor op de grond moet gaan zitten en een stuk of 20 mannen. Nadat het treinstel ongeveer 45 minuten heeft staan bakken in de zon vertrekken we dan eindelijk.

Chandigarg is op het eerste gezicht een hele saaie stad. De hele stad is vooraf gepland. Dat resulteerd in kaarsrechte straaten, Europees aandoende winkelcentra en hele lange afstanden om te overbruggen. Het geheel doet me denken aan Rotterdam (no offence). Als ik aangeef dat ik op zoek ben naar een héél goedkoop hotel kom ik dan toch in een leuke wijk uit. Sector 45 (klinkt als een soort alien film) heeft nog wel de krappe straatjes en massa's straatverkopers. Hier scharrel je 'savonds een maaltijd van versgemaakte loempia's, momo's, gebakken paneer broodjes, chaat en fruitsalade bij elkaar voor 15 cent per gerechtje. Iets verderop haal ik bij een winkel die electrische apparaten repareerd een bananen shake met ijs, verse melk en verse bananen voor 25 cent. Helemaal super, en wat mij betreft nog gezond ook.

De bus naar Manali is geboekt en er is nog een dag over om Chandigarg te verkennen. In de lonely planet staat iets over een 'hop on hop off' bus die langs alle hoogtepunten gaat. Aangekomen bij de bus blijkt dat we vandaag de enige zijn. De bus mag eigenlijk niet vertrekken met minder dan 4 personen maar als we voor 4 mensen betalen is het ook goed. Voor 1 euro 50 per persoon zitten we ineens de hele ochtend in onze prive dubbeldekker bus. De winkelcentra worden op verzoek overgeslagen. Het museum in Chandigarg heeft zoveel oude opgegraven beelden dat het aangeboden half uur veel te kort is. Naast de beelden is er ook nog een hele collectie schilderijen en antieke wandtapijten maar daar hebben we bijna geen tijd voor. Op naar de Rock Garden.

De Rock Garden is begonnen door iemand in zijn achtertuin. Van het aangrenzende bos (niet van hemzelf natuurlijk) neemt hij een steeds groter stuk in. Hij plant zelf bomen en planten. Hij maakt beelden van stenen, stukken van borden, wasbakken, lampfittingen en zelfs hurktoiletten. Hij maakt waterpartijen. Uiteindelijk wordt hij betrapt door de overheid. In plaats van de boel plat te gooien bieden ze hem een baan aan om de boel bij te houden. Dit park is geweldig om te zien. De bouwwerken zijn inmiddels enorm en het aantal beelden is niet te tellen. Er staan hele muren gemaakt van steentjes van nog geen 2 centimeter groot. Heel indrukwekkend en veel groter dan ik had verwacht. Elke keer als je denkt dat je bij het laatste plein bent aangekomen, komt er nog een achteraan.

Die avond neem ik de nachtbus naar Manali. De buschaffeur rijd echt als een gek en we komen verschillende keren in files van vrachtwagens terecht die constant blijven toeteren. Ik denk dat overdag rijzen leuker is, zeker omdat je in de nacht zoveel van de mooie omgeving mist waar je doorheen komt.

Om 6 uur 'sochtends kom ik aan in Manali. Onderweg heb ik van de stad alleen nog maar hotels gezien. Het regend, het is mistig, koud, en het parkeerterrein is een grote modderpoel. Ik neem mezelf voor om de eerste bus naar Leh te nemen. De rikshaw driver die het goedkoopste hotel aanbied wint. Ik kom helemaal bovenop de berg terecht, ver weg van het dorp maar wel heerlijk rustig. Na een paar uurtjes slapen gaan we de boel verkennen. Inmiddels is het mooi zonnig, lekker warm en is de mist verdrwenen. Nu de restaurantjes en winkeltjes open zijn kan je zien hoe leuk en mooi Manali eigenlijk is. In onze zoektocht naar de goedkoopste bus naar Leh komen we bij een nieuw hotel. De eigenaar rekend niet alleen de laagste prijs voor de tickets maar je krijgt de laatste nacht een gratis kamer. Als je meer nachten wilt blijven betaal je maar 3 euro per persoon. Deal gesloten. Zo zit ik nu ineens in een hotel midden in het centrum met eigen badkamer (en bad). Vannacht vertrek ik rond 2 uur naar Leh. Daar staat mij een spannende missie te wachten met een wit konijn en een monnik..

PS: Deze keer geen foto's, ik zie dat die van Sri Lanka er ook niet allemaal opstaan. Mijn fotoruimte is vol en het verwijderen van foto's werkt niet. Als het de volgende keer wel weer lukt heb ik nog 40 mooie plaatjes erbij..