Voor de Monsoon uit

Eenmaal in Delhi merk ik iets heel raars op. Iets wat ik me vooraf niet had kunnen bedenken. Na alle prachtige dingen die ik in Lumbini, Varanassi en Agra heb gezien ben ik eigenlijk wel een beetje klaar met site seeing. Ik ben tempel moe. Misschien ligt het aan het warme weer, maar ik heb gewoon even geen zin om cultureel te doen. Nadat ik een paar dagen tegen het gedoe opkijk besluiten we om een tour door de stad te doen met de bus. Hoewel de Laxmi tempel en de Lotus tempel echt prachtig zijn triggeren ze niet een nieuwe stuiptrekking van interesse voor andere plaatsen. Bizar. Zonde om nu langs alle mooie sites te gaan en foto's te maken omdat je het gevoel hebt dat je moet. Delhi komt gelukkig nog terug als tussenstop naar andere plaatsten. De Akshardam bewaar ik voor als ik weer oprecht enthousist kan zijn over gebouwen.


Om de monsoon voor te blijven, en toch wat strand te zien, maak ik een gekke sprong naar Chennai. Deze stad ligt in het zuiden van de oostkust. Met de trein kost het 36 uur (gelukkig non-stop) om er te komen. Voor een bedrag waarvan je normaal een goedkope hotelkamer huurt slapen we nu 2 nachten in de trein. Onderweg komen er constant verkopers de trein in met eten, water, snacks, gouden kettingen, balonnen en een indrukwekkend assortiment plastic sleutelhangers voor 15 cent per stuk.


Bij ons in de coupé zit onder andere een vrouw uit Chennai. Zij wil me constant dingen geven. Echt ontzettend lief. Koekjes, chips, cola, ijsjes en als ik blijf weigeren ook salades en hele maaltijden. Bij de butter milk heeft ze me beet. De plastic zakjes met rietjes erin vangen mijn aandacht en ze ziet het meteen. Nog geen 10 seconden later ben ik voorzien van 2 zakjes. De smaak is lastig te omschrijven. Ik verwachtte een soort karnemelk maar dit is ontzettend zout! Met enige moeite drink ik het zakje beleefd leeg en neem de keer erna een komkommersalade aan.


In Chennai kom ik na meer dan 2 maanden eindelijk weer bij het strand aan. Wel gek dat je iets dat normaal practisch in je achtertuin is zo kan gaan missen. Overdag is het al druk op strand maar als de zon onder gaat wordt het echt feest. Op het zand staan honderden kraampjes met ijs, frisdrank, suikerspinnen, samosa's, chaat, noodles, gebakken vis, gefrituurde groenten, fruitsalades en versgeroosterde mais. Het lijkt alsof de hele stad hier in de avond naartoe gaat. Het is ongelofelijk druk maar ontzettend gezellig.


Met de tram ga ik de volgende dag naar de dierentuin. Het kaartje voor een rit van 10 kilometer kost een facinerende 7 cent per persoon. De dierentuin stelt niet zo heel veel voor. Uitendelijk word ik vaker op de foto gezet dan de dieren. Het park heeft een speeltuin en mensen van alle leeftijden staan in de rij voor de glijbaan. Ik had niet verwacht dat het nog zo makkelijk zou zijn met een Sari aan maar de vrouwen hier lukt het.


Op zoek naar iets compleet anders (en een zwembad :P) beland ik in Queensland. Een pretpark wat een beetje lijkt op een kleinere versie van de Efteling. Er zijn verschillende achtbanen, een kabelbaan, zwembaden (mannen en vrouwen wel gescheiden), een piraten schip, botsauto's, karts, een heus spiegel paleis en een free fall tower van 50 meter hoog. Hardstikke leuk om een dagje rond te hangen. Na Queensland ga ik met de bus verder naar Srirumpudur.


In de lobby van het vierde hotel waar ik het probeer ( buitenlanders komen hier niet zo makkelijk aan een hotel) zit ik te wachten. De eigenaar zit cricket te kijken in een apart kamertje. Ik pak alsvast mijn paspoort en zoek wat geld op voor als er een deposit nodig is. Dan hoor ik een gek schuivend geluid. In de afgelopen 2 maanden heb ik minimaal 5 boeken van Stephen King gelezen. Ik kijk achter me maar achter de balie op heuphoogte zie ik niets. Toch blijft het gekke geluid dichterbij komen. Na een paar seconden blijkt dat mijn paranoide reactie niet nodig was. De Hotel eigenaar is verlamd. Hij sleept zichzelf naar een plastic tuinstoeltje en hijst zichzelf erin.


Er ontstaat wat onduidelijkheid. De man spreekt niet zoveel Engels en ik helemaal geen Tamil. Uiteindelijk komt hij op de zin die hij bedoeld " Wat doe je eigenlijk hier? " Tja, goede vraag. Er moet hier een van de Hindu goden zijn geboren (ik weet nog niet zeker of er plaatsten zijn waar geen Hindu god is geboren) en de bus naar Queensland had deze plaats als eindbestemming. Ik mompel iets over mooie tempels en landelijk gebied, bovendien moet er hier een mooi meer zijn. Ik ga verder met het papierwerk maar na een paar minuten is het duidelijk dat de man er nog wel mee zit. Enigzins bezorgd vraagt hij nog eens " Wat ga je hier nu eigenlijk doen? "


Na 2 dagen nerveuze blikken laat ik me toch aanraden om naar een touristen plaats te gaan, Puducherry. Puducherry is een verrassend mooie plaats aan het strand, ten zuiden van Chennai. Het is de laatste 500 jaar bezet geweest door Portugezen, Nederlanders, Engelsen en uiteindelijk Fransen. Op de bedelaars na lijkt het net een plaats in Europa. Het wordt mooi schoon gehouden, en zijn verschillende goede stranden en een plachtige boulevard. De bedelaars veroorzaken geen problemen maar ze slapen wel op straat. Soms is er 1 bij die een bed maakt van een stapel bakstenen, lekker comfortabel. Het voetstuk van het standbeeld van Ghandi is volgens de locals het meest geschikt als glijbaan.


Vanaf het terras van het hotel kan je de Immaculata, een mooie witte kerk, zien. Als het donker wordt versieren ze de boel met classy lichtslangen :) . Het valt me op dat hier ontzettend veer Christenen zijn. In hotels in restaurants wordt je vaak ineens aangekeken door Jezus, Maria of moeder Theresa in plaats van de gebruikelijke Hanuman of Ganesh. Op zondag ochtend loop ik door de stad en de kerken waar ik langs loop zijn zo vol dat er mensen in tuinstoeltjes buiten zitten te luisteren naar de preek. Dat zie je in Nederland dus echt niet meer.


Nog een laatste uitstapje in de buurt van Puducherry. In Auroville staat de Mitrimandir, een enorme bol met vergulde platen die in 37 jaar gebouwd is. Volgens een propaganda filmpje dat je moet kijken voordat je het terrein op gaat heeft het niets religieus. Binnen in de bol is een witte marmeren zaal die gemaakt is om je er te concentreren. Je kan eventueel een afspraak maken om naar binnen te gaan maar dat is niet echt gebruikelijk.


Tot gistermiddag was het plan om van hieruit naar het noorden van India te vertrekken maar dat gaat niet door. Volgende week vertrek ik naar Sri Lanka! Over een maand ga ik dan weer terug naar India. Ik heb er ontzettend veel zin in, het visum is als aangevraagd en de vliegtickets geboekt. Nu alleen nog inpakken...