Annapurna circuit trekking & Annapurna Basecamp

Annapurna Circuit trekking en Annapurna Sanctuary

Allemaal heel erg bedankt voor de leuke berichtjes, e-cards, smsjes en whatsapp berichten! Leuk om te zien dat ik nog niet gelijk vergeten ben :P

Het is weer een (flink) aantal weken geleden dat ik iets van me heb laten horen. Na een aantal aanmaningen van verschillende kanten moest ik toch echt weer een keer iets typen. Over de Annapura trekking dan maar. Daar hebben we nou eenmaal 21 dagen rondgelopen.

Onderweg heb ik kennis gemaakt met een aantal nieuwe concepten. Zoals de bucket shower. De eigenaar van het 'hotel' (ik slaap die nacht in de enige kamer) heeft een warme douche beloofd. Als ik de badkamer inloop is er in de buurt van het te lage plafond niets te zien. Op de grond staat een emmer lauw water met een schaaltje erbij.. Nice.. Toch is het na een kwartiertje prutsen zelfs gelukt om mijn haar te wassen.

Onderhandelen op de prijs van kamers was ook nieuw voor me. Op de circuit zijn de prijzen van eten vastgesteld per dorpje. De lodges kunnen alleen een lagere prijs aanbieden voor de kamers. Dus dan zeg je "Is de kamer gratis als ik hier eet?" Ik heb 2 keer gratis geslapen en meestal voor de helft van de prijs of voor 100 rupees (ongeveer 90 eurocent) voor de kamer.

Terwijl je loopt kom je buiten de andere touristen ook honderden porters tegen. Mensen die tot 100 kilo aan vooral eten en drinken aan een band op hun voorhoofd de berg op tillen. Op dezelfde bergpaden waar ik met een kilo of 8 in de rugzak al moeite mee had.

Als je hoger komt (rond de 3000 meter) ga je het verschil in het zuurstofgehalte merken. Dat is echt raar. Soms ben je helemaal kapot, dan heb je het gevoel dat je echt niet verder kan en op het moment dat je stilstaat om even te rusten is het bijna direct weg. Na 3 stappen is het in de regel weer terug..

Het is belangrijk om goed te acclimatiseren. Voor je de Thorong La pas over gaat moet je in ieder geval 2 nachten slapen boven de 3000 meter. De meeste mensen kiezen ervoor om in Manang een extra nacht te slapen omdat daar meer te doen is. Er zijn een paar winkeltjes, een German Bakery en er is een soort biscoop waar je films als Seven years in Tibet en Into the wild kan kijken.

Omdat ik de dag ervoor door een sneeuwbui gestand was in een gehucht vlakbij Manang op ongeveer dezelfde hoogte heb ik besloten om maar 1 dag te blijven in Manang. Op dit punt is het zo koud dat ik gewoon over die stomme pas wilde zodat ik terug kond naar Pokhara.

Vanuit de wereldstad Thorang Phedi waag ik de klim naar het hoogste punt in de circuit.Om 4 uur trek ik alle kleren aan die ik heb en begin ik te lopen. In het donker, met temperaturen onder 0 en een flinke wind stijg ik de laatste 1000 meter tergend langzaam naar de Thorong La pas. In een theehuisje onderweg kom ik een meisje tegen waarvan ik achteraf hoor dat ze door onderkoeling met de helicopter opgehaald moest worden. Bij het theehuisje zie ik de zon opkomen. Eindelijk wordt het iets warmer. Bij de pas aangekomen ben ik zo moe dat het me eigenlijk niet meer uitmaakt, ik wil gewoon naar beneden, naar Pokhara. ik daal weer 1600 meter in een halve dag en stoppen dan en in dorpje vlakbij Muktinath.

Tot Jomsom loop ik het circuit. Omdat het minder leuk is om op de weg te lopen na Jomsom speel ik daarna vals. ik neem de bus naar Tatopani. Hier zijn warmwaterbronnen waar je het vastgebakken vuil van je lijf af kan laten weken en de spierpijn iets kan verminderen.

Het is 10 april en ik drink een Marpha apple Brandy op een van de lieve zussen van mijn moeder (Tante is bij mij in de familie een vies woord) Ik wil chocolade taart maar de strenge penningmeester heeft een aanval van oerhollandse gierigheid dus daar is geen ruimte voor in het budget. Gelukkig komen er nog voldoende herkansingen in de komende 2 maanden ;)

Overmoedig besluit ik om toch ook nog de Sanctuary trek te gaan lopen. De hoteleigenaar zegt nog "Tatapani 1 day, easy!" Naief denk ik dat het pad makkelijk is, maar achteraf gezien denk ik dat hij bedoelde dat het makkelijk in 1 dag te doen is. Door de steile paden (en omdat ik in de ochtend ook al naar Poon hill en terug ben gelopen) ben ik kapot tegen de tijd dat we in Tatapani aankomen. Dan loop ik nog een dorpje verder.. Door de regen en een defecte knie moet ik er wel blijven.

De tocht naar het Annapurna Base Camp is mooi en verder niet al te moeilijk. Daarnaast zijn we al geacclimatiseerd op de circuit dus ik kan bijna in 1 keer door. Ik overnacht in het Base Camp. Uiteraard is het dan weer eens noodzakelijk om voor zonsopgang op te staan. Terwijl ik opnieuw al mijn kleren over elkaar aandoe besluit ik om dat alleen nog te doen als het warmer is dan 20 graden. Het uitzicht is fantasisch. Door de sneeuwstorm van de vorige nacht is alles helemaal wit. De bergen omringen je volledig. Ik word er enigzins claustofobisch van.

De terugweg is door het dikke pak smeltende sneeuw en een flinke lawine wat moeilijker dan de heenweg. In de lawine ben ik een paar keer tot heuphoogte weggezakt. Compleet doorweekt blijf ik in het dorpje Bamboo slapen. De volgende dag ga ik in mijn korte broek (en nog steeds natte schoenen) verder naar beneden. Door een wonder heb ik zelfs die dag geen blaren gelopen.

Na de laaste horde, een trap bij Phedi waar je bijna een uur lang naar beneden moet lopen, neem ik een taxi naar Pokhara. Voor 900 rupees in plaats van de 1200 waarvan de locals zeiden dat het een goed bedrag was :)

Eindelijk terug in Pokhara. Het is weer heerlijk warm. Het eten smaak weer naar iets anders dan witte kool. Mijn kamer in The Mountain house is mooi en schoon en ik heb een badkamer met een echte douche mèt warm water. Nu mogen we een paar dagen onspannen. Ik ben tevreden.