Hoi An / Hue

Om 7 uur 'sochtends stappen Sarah en ik de bus uit. We hebben geen van beiden echt langer dan een uur geslapen. Als een stel zombies gaan we aan de ultra sterke koffie en na een paar uur en een koude douche voel ik me uiteindelijk toch goed genoeg om de plaats te gaan verkennen. Het is ongelofelijk druk met touristen (vooral Vietnamezen) die hier zijn gekomen voor Tet. Overal hangen nog mooie lantarens en lang de rivier zijn verschillende tentoonstellingen. Heel mooi, maar wel overweldigend na zo'n nacht.

Heel verstandig besluit ik vroeg naar bed te gaan. Als ik mijn spullen aan het pakken ben om snel een kom Pho te gaan halen kom ik alleen Megan en haar vriendinnen tegen. Megan is jarig, of ik mee uit eten wil. Als het restaurant wil gaan sluiten, proberen we de Why not bar te vinden. Enigzins verdwaald kom ik Andy tegen. Hij is al een paar dagen in Hoi An en kan ons de weg wijzen. Andy raad me aan om naar de Phong Nha Homestay te gaan in het noorden van Vietnam. Die gaat dus op het lijstje.

Met een groepje Nederlanders probeer ik nog wat culturele dingen te doen maar omdat we allemaal op budget zijn houden we het op wandelen door de stad. Perry heeft gelezen dat je de Japanse brug aan een kan gratis op kan dus we lopen een ruime kilometer om en besparen bijna een euro. Na een avond low budget bier en verhalen over carnaval en scouting lopen we door de gezellig verlichte straten weer terug naar het hostel.

In mijn dorm staat Nha de volgende dag te panieken. Ze gaat naar Hue. Er is iets mis gegaan met het overmaken van haar salaris van een Koreaanse rekening. Het duurt nog minimaal 2 dagen voor het geld er is. Lang verhaal, maar het komt erop neer dat ze het hostel niet kan betalen. Ik besluit haar het geld te geven. Wie weet krijg ik het nog wel terug ook. Een paar drankjes later komen we op een beter idee. Nha gaat over een paar weken weer naar Korea. Daarvandaan stuurt ze me een cadeautje voor het bedrag dat ze nu van me krijgt. Dat is nog eens een deal.

In het Hue Backpackers hostel kom ik Kay weer tegen. Samen met een groep Duitse meiden vergelijken we de scheldwoorden in de verschillende talen. Dit trekt de aandacht van Devon, Johannes en Magnus. We besluiten met z'n allen te gaan stappen maar uiteindelijk gaat geen van de andere meiden mee. In de Brown Eyes bar dansen we samen met de staff van ons hostel. Ontzettend gezellig.

Samen met Magnus besluit ik een dag helemaal niets te doen. Het lukt bijna, uiteindelijk komen we via het happy hour van Backpackers weer bij Brown Eyes terecht. Magnus wilde ook naar de Farmstay bij het nationaal park maar gaat alweer verder naar Hoi An samen met Johannes. Uiteindelijk besluit hij om na zijn trip naar Hoi An weer terug naar het noorden te komen, zodat we samen naar de Farmstay kunnen. Een omweg van een goede dag, maar wel een stuk leuker dan alleen.

Terug uit de bar stort ik op mijn bed neer. Eindelijk slapen. Ik ben bijna weg als ik mijn naam hoor. Met enige moeite krijg ik mijn ogen nog open. Het hoofd van Timm, mijn uber vrolijk kijkende bovenbuurman steekt over de rand van zijn bed uit. Of ik morgen met hem en Jenna een boottocht wil maken.

Ondanks mijn recente overwegend negatieve ervaringen met boten laat ik mezelf toch meeslepen. Uiteindelijk komen we in een zwembad terecht, veel beter. We gaan samen uit eten en daarna, alweer, naar de Brown Eyes bar. Timm verteld me dat zijn zus al jaren niet meer zo enthousiast heeft zien dansen. De volgende ochtend nemen we na het ontbijt afscheid en meen ik het voor het eerst echt als ik zeg dat ze langs moeten komen als ik weer terug ben in Nederland.